Οστεοπόρωση: Η σιωπηλή επιδημία που δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς
Μια νέα ευρωπαϊκή έρευνα, που κυκλοφόρησε σήμερα από τη UCB, αποκαλύπτει ότι οι ειδικοί στην οστεοπόρωση, πιστεύουν ότι η οστεοπόρωση και τα κατάγματα ευθραυστότητας παραβλέπονται και δεν αντιμετωπίζονται ως προτεραιότητα από τα συστήματα υγείας τους, γεγονός για το οποίο χρειάζεται να ληφθούν μέτρα. Η έρευνα, που διεξήχθη τον Αύγουστο του 2019, ρώτησε 401 ειδικούς από 11 ευρωπαϊκές χώρες για την εμπειρία τους με τη διαχείριση της οστεοπόρωσης και των καταγμάτων ευθραυστότητας.
Από τους συμμετέχοντες στην έρευνα, το 66% συμφώνησε ότι η οστεοπόρωση είναι μια παραμελημένη πάθηση και μόνο το 10% των ειδικών που συμμετείχαν στην έρευνα συμφώνησαν ότι η οστεοπόρωση και τα κατάγματα ευθραυστότητας αντιμετωπίζονται ως υψηλής προτεραιότητας συμβάντα από τις τοπικές αρχές υγείας. Όταν ρωτήθηκαν, η πλειοψηφία (90%) συμφώνησε ότι η πάθηση πρέπει να είναι προτεραιότητα στη δημόσια υγεία και το 91% συμφώνησε ότι η αποτελεσματική διαχείριση μπορεί να βελτιώσει τις εκβάσεις και να μειώσει το κόστος. Επί του παρόντος, οι γυναίκες άνω των 45 ετών σπαταλούν περισσότερες μέρες στο νοσοκομείο λόγω της οστεοπόρωσης σε σύγκριση με άλλες παθήσεις, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη και του καρκίνου του μαστού. Το 2010, το κόστος των καταγμάτων ευθραυστότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανήλθε στα 37 δισεκατομμύρια €7 και, βάσει των δημογραφικών αλλαγών, προβλέπεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2050.
«Αυτά τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που πολλοί από εμάς ήδη γνώριζαν. Κάθε έτος που περνά, όλο και περισσότεροι ασθενείς δεν απολαμβάνουν αποτελεσματική διαχείριση, γεγονός που τους καθιστά ευάλωτους σε κατάγματα που επηρεάζουν τις συνθήκες ζωής τους. Χρειαζόμαστε ειδικές συμβουλευτικές ομάδες που να υποστηρίζουν τους ειδικούς της οστεοπόρωσης και τις ομάδες ασθενών κάθε χώρας, προκειμένου να εφαρμοστούν αποτελεσματικές προσεγγίσεις, που θα γεφυρώσουν το χάσμα στις προτεραιότητες των θεσμικών φορέων που χαράσσουν τις πολιτικές υγείας, του συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας και των ασθενών», σχολίασε ο δρ Kassim Javaid, Σύμβουλος Ρευματολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Παρόλο που ο απόλυτος στόχος είναι η πρόληψη του πρώτου κατάγματος, υπηρεσίες συντονισμένης περίθαλψης μετά το κάταγμα, όπως η Υπηρεσία Συνδέσμου Καταγμάτων (Fracture Liaison Service, FLS), έχουν ξεκινήσει ήδη τη γεφύρωση του χάσματος φροντίδας. Τα επιτυχή αυτά μοντέλα FLS πρέπει να επεκταθούν παγκοσμίως. Μόλις τεθούν σε ισχύ αυτά τα συστήματα, τα FLS μπορούν να εξελιχθούν ώστε να εντοπίζουν ομάδες υψηλού κινδύνου με σκοπό την πρόληψη του πρώτου κατάγματος, που είναι και ο απόλυτος στόχος μας.»
Μόνο το ένα τρίτο (33%) των ειδικών θεωρούν ότι οι ασθενείς τους κατανοούν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της οστεοπόρωσης και πάνω από τους μισούς (53%) δηλώνουν ότι οι ασθενείς τους πιστεύουν ότι υπάρχει χαμηλός έως μηδαμινός κίνδυνος επακόλουθων καταγμάτων ευθραυστότητας μετά το πρώτο, παρόλο που τα στοιχεία υποδεικνύουν ότι μετά το πρώτο κάταγμα, ο ασθενής είναι πέντε φορές πιο πιθανό να υποστεί κι άλλο κάταγμα εντός του έτους. Δυστυχώς, επίσης, από τους ασθενείς που πλήττονται από κάταγμα ισχίου, το 40% δεν καταφέρνει να περπατήσει ανεξάρτητα ξανά, ενώ το ένα τέταρτο αυτών που υπέστησαν κάταγμα ισχίου θα αποβιώσουν μέσα στο πρώτο έτος μετά το κάταγμα.10,11
Επιπλέον, η έρευνα τόνισε ότι οι προκλήσεις που υπάρχουν στη διαχείριση της οστεοπόρωσης ενδέχεται να υπάρχουν επίσης στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Η πλειονότητα (84%) των ειδικών συμφώνησε ότι χρειάζεται αυξημένη ενημέρωση και κατανόηση της οστεοπόρωσης από τους γενικούς ιατρούς (Γ.Ι.) και μόνο το 32% συμφώνησε ότι οι Γ.Ι. παραπέμπουν πιθανές διαγνώσεις οστεοπόρωσης εγκαίρως στους ειδικούς.
Με την οστεοπόρωση να είναι η πιο συχνή νόσος οστών παγκοσμίως, οδηγώντας σε πάνω από 8,9 εκατομμύρια κατάγματα ευθραυστότητας κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο, χρειάζεται να γίνουν περισσότερες ενέργειες που θα συμβάλλουν στην εκπαίδευση και την υποστήριξη των γενικών ιατρών και των ασθενών σχετικά με την οστεοπόρωση και τη σημασία της έγκαιρης παραπομπής και αποτελεσματικής διαχείρισης.
«Οι ασθενείς με οστεοπόρωση μπορεί να αντιμετωπίσουν μεγάλη απώλεια της ανεξαρτησίας τους και μειωμένη ποιότητα ζωής, ειδικά μετά από ένα κάταγμα ευθραυστότητας, και αυτά τα ερευνητικά αποτελέσματα τονίζουν ότι οι ειδικοί που διαχειρίζονται την πάθηση πιστεύουν ότι δεν γίνονται αρκετές ενέργειες για να διασφαλιστεί ότι η νόσος λαμβάνει την απαιτούμενη προτεραιότητα στο επίπεδο του συστήματος υγείας», είπε ο δρ Pascale Richetta, επικεφαλής της επιχειρηματικής μονάδας του Οστού και Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος στη UCB. «Χρειάζεται να βοηθήσουμε στην πρόληψη της εξάπλωσης αυτής της σιωπηλής επιδημίας, με την καλύτερη ενημέρωση αυτών που χαράσσουν τις πολιτικές υγείας, των ιατρών και των ασθενών για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της οστεοπόρωσης, έτσι ώστε να είναι εφικτή η αποτελεσματική διαχείριση της πάθησης και να μειωθεί ο κίνδυνος επακόλουθων, επαναλαμβανόμενων καταγμάτων.»
Σχετικά με την έρευνα
Η UCB διεξήγε μια έρευνα σε επαγγελματίες υγείας με ειδικότητα στην οστεοπόρωση. Η έρευνα διεξήχθη τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο 2019, ως μέρος μιας πρωτοβουλίας για τη διερεύνηση συμπεριφορών και εικαζόμενων προτεραιοτήτων της οστεοπόρωσης και των καταγμάτων ευθραυστότητας σε έντεκα σημαντικές βιομηχανοποιημένες χώρες: Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Λιθουανία, Ολλανδία, Πολωνία και Ρουμανία. Πραγματοποιήθηκαν ηλεκτρονικές συνεντεύξεις με 401 ειδικευμένους επαγγελματίες υγείας σχετικά με την οστεοπόρωση και τα κατάγματα ευθραυστότητας.
Πηγή : ygeiamou
