Φέτος στις γιορτές αγάπησε το “όλον” σου
Η εικόνα μας…
Όταν η εικόνα μας γίνεται εμμονή και αυτοσκοπός…
Στον αντίποδα;
Όταν δεν μας ενδιαφέρει καθόλου. Όταν αφήνουμε το σώμα μας έρμαιο της καθημερινότητας και των κακών συνήθειων. Δύο ακραίες μεν καταστάσεις, με ολέθριες δε συνέπειες και οι δύο. Εκφράζονται με δύο λέξεις.
Νευρική ανορεξία και παχυσαρκία.
Το ίδιο νόμισμα, δύο διαφορετικές όψεις.
Ο Σωκράτης, κάπου 2.500 χρόνια πριν, είχε πει: «κανένας πολίτης, δεν έχει το δικαίωμα να είναι ερασιτέχνης στο ζήτημα της φυσικής εκγύμνασης. Είναι ντροπή και άδικο για έναν ανθρώπινο ον να γεράσει χωρίς ποτέ να έχει δει την ομορφιά και τη δύναμη για την οποία το σώμα του είναι ικανό!»
Αυτό λοιπόν που ο Σωκράτης θεωρούσε ως απαραίτητο στοιχείο στην καθημερινότητα του ανθρώπου, ο σύγχρονος άνθρωπος πολλές φορές ή το αγνοεί ή το ενστερνίζεται με ακραίο και επικίνδυνο τρόπο!
Ας δούμε τώρα ξεχωριστά το κάθε ζήτημα. Κατέχουμε συνεχώς την πρώτη ή τη δεύτερη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο ζήτημα της παχυσαρκίας. Την ίδια στιγμή, ζούμε σε μία χώρα που έχει τις ιδανικές συνθήκες για το ακριβώς αντίθετο. Άριστα καιρικά φαινόμενα, ήλιο, θάλασσα και τις κατάλληλες πρώτες ύλες στο κομμάτι της υγιεινής διατροφής. Παράδοξο;
Ναι, είναι εντελώς παράδοξο.
Τι φταίει;
Ίσως, το βασικότερο όλων.
Η παιδεία!
Οι λανθασμένες αντιλήψεις στην ελληνική οικογένεια, η παντελής έλλειψη εκπαίδευσης στο σχολείο για τέτοια θέματα, η έλλειψη τεχνογνωσίας και η απουσία έμπνευσης από τους ειδικούς είναι μερικές μόνον απ’ τις αιτίες.
Για την παιδική παχυσαρκία, ούτε λόγος. Πάντα πρώτη η χώρα μας. Το κατοχικό σύνδρομο εξακολουθεί να είναι μέσα στο DNA μας. Μαμάδες που κυνηγούν να «μπουκώσουν» τα παιδιά τους, πολλές φορές με τροφές αμφίβολου ποιότητας, ελλιπής ενημέρωση στο σχολείο για θέματα διατροφής, έλλειψη κανόνων, μικρή συμμετοχή των παιδιών σε αθλητικές δραστηριότητες φρονούν αυτό το θλιβερό αποτέλεσμα.
Η εικόνα του παχύσαρκου παιδιού θα φέρει την χλεύη των υπολοίπων.
Τα παιδάκια αυτά θα υποστούν ένα συνεχές bullying που θα τα στιγματίσει σε όλη τους τη ζωή. Ενήλικες και παιδιά θα βιώνουν μια ζωή γεμάτη προβλήματα υγείας, προβλήματα ψυχολογικής υγείας και ακόμη περισσότερο δυσκολίες στην καθημερινότητα τους. Όταν το πρόβλημα πια γιγαντωθεί, τότε θα αρχίσουν οι πρόχειρες, εφήμερες και πολλές φορές, επικίνδυνες λύσεις. Λύσεις που θα αποφέρουν περισσότερα προβλήματα. Ακραίες δίαιτες, συνήθως χωρίς την επιστημονική προσέγγιση, θα δημιουργήσουν ένα φαύλο κύκλο σε αυτούς τους ανθρώπους, χωρίς να αναγνωρίζεται στην πραγματικότητα το λεγόμενο «φως στην άκρη του τούνελ».
Η άλλη άκρη ονομάζεται νευρική ανορεξία.
Κατά τη γνώμη μου μια ακόμη πιο επικίνδυνη ασθένεια που συνήθως οδηγεί σε πολύ άσχημη κατάληξη. Δύο είναι κυρίως σε ποσοστό οι κατηγορίες των ανθρώπων που βιώνουν αυτού του είδους τη μάστιγα. Εδώ συνδέονται άμεσα και τα προβλήματα! Περίπου το 50% των ανθρώπων που πάσχουν από νευρική ανορεξία είναι πρώην παχύσαρκοι. Η μία ακραία κατάσταση, κατά κανόνα, θα φέρει την αμέσως επόμενη.
Η έλλειψη μέτρου, στην προσπάθειά τους να λύσουν το ένα πρόβλημα, είναι η αιτία να οδηγηθούν στην απέραντη όχθη κάνοντας τον οργανισμό τους έναν ιδιότυπο ανελκυστήρα κιλών, προβλημάτων υγείας και ψυχολογίας. Στο άλλο 50% των ανθρώπων που πάσχουν από νευρική ανορεξία η βασική αιτία λέγεται ματαιοδοξία, υπερβολική προσήλωση στην εικόνα και προσπάθεια μίμησης λανθασμένων προτύπων.
Εδώ, η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει τα Μ.Μ.Ε και τα μέσα δικτύωσης που προβάλουν ως απόλυτη εικόνα αυτή του λιπόσαρκου ατόμου, σε «πρότυπα» όπως καλλιτέχνες, μοντέλα αθλητές κ.α Το λανθασμένο αυτό πρότυπο συνήθως διεισδύει στο μυαλό των νέων ανθρώπων, τους προκαλεί σύγχυση σε σχέση με το σωστό και το φυσιολογικό και τους ωθεί σε ακραίες καταστάσεις, μια λανθασμένη αντιμετώπιση του οργανισμού τους με ολέθριες συνέπειες που φτάνουν μέχρι και τον θάνατο.
Παχυσαρκία και νευρική ανορεξία, διαφορετικό αλλά ταυτοχρόνως και ίδιο πρόβλημα! Με ποια λύση;
Κατά τη γνώμη μου, η αντιμετώπιση πηγάζει από κοινή λύση των δύο.
Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, το σώμα μας, το DNA που μας κληροδότησαν οι γονείς μας και να υιοθετήσουμε τον υγιεινό τρόπο ζωής και την άσκηση στην καθημερινότητα μας. Εύκολο;
Όχι! Κάθε άνθρωπος δεν χαρακτηρίζεται από την ίδια αυτοπειθαρχία, από τον ίδιο έλεγχο μυαλού, από το ίδιο μέτρο στη ζωή του. Εκεί έρχεται και συμπληρώνει το παζλ το κομμάτι της εκπαίδευσης. Όταν καταφέρουμε, η οικογένεια, το σχολείο και οι ειδικοί του χώρου να δημιουργήσουμε τις πλέον κατάλληλες συνθήκες ώστε κάθε άνθρωπος να μάθει να αγαπάει το σώμα του, τον οργανισμό του, την ψυχική του υγεία και να κάνουμε μια για πάντα να σωπάσουν οι ακραίες «φωνές» που παρασύρουν τους νέους ανθρώπους σε αντίστοιχα ακραίες συμπεριφορές, τότε και μόνο τότε θα είμαστε πλέον στον σωστό δρόμο.
Στράτος Χουβαρδάς
Από το περιοδικο Books and Writers
