O φόβος της κίνησης μετά από έναν τραυματισμό
Οι Μυοσκελετικές Παθήσεις είναι το κύριο υπόβαθρο της κινησιοφοβίας.
Το 75% των ασθενών με μυοσκελετικά προβλήματα είναι κινησιοφοβικοί.
ΚινησιοΦοβία παρατηρείται σε ασθενείς με Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης, «Ψυχική Δυσφορία» ή/και Κατάθλιψη, Σύνδρομο DECONDITIONING, Ηλικιωμένους (O’Keeffe, Shaun, 2002 – RajG., 2007)
Οκ, βγάλαμε από την μέση το επιστημονικό κομμάτι, κοτσάραμε και την έρευνα για να μην μας πει κανείς ότι δεν μιλάμε με “evidenced based ” δεδομένα (ασχέτως αν πολλά πράγματα που δουλεύουν δεν έχουν αποδειχθεί) ,αλλά αυτό πραγματικά δεν λέει τπτ, ειδικά αν ήμουν εγώ ένας ασθενής με κινησιοφοβία και διάβαζα ότι βρίσκομαι στο 75% των ανθρώπων που φοβούνται να κινηθούν και να δραστηριοποιηθούν όταν έχουν έναν τραυματισμό και πονάνε..
Ο τρόπος που θα μπορούσα να σας δώσω μια διαφορετική προοπτική από τον φόβο και την καταστροφολογία ειναι ο εξής: Σκεφτείτε κάτι απλό, όταν χτυπάτε ή κόβετε κάποιο σημείο του σώματος και υπάρχει ένα εμφανές τραύμα που μπορεί και να χρειαστούν και ράμματα ,εκεί μετά από 1-2 άντε 3 ημέρες που θα αποφεύγετε τις κινήσεις, μετά θα κινείστε κανονικά από μόνοι σας χωρίς απολύτως κανένα πρόβλημα..
Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει ένα εμφανές πρόβλημα που το βλέπετε και το κατανοείτε.Το αντίθετο συμβαίνει με τα μυοσκελετικα προβλήματα όπου υπάρχει ο φόβος του άγνωστου τραύματος, ενώ στην πραγματικότητα η αντιμετώπιση θα έπρεπε να είναι όπως ενός εμφανούς τραύματος..
Το ίδιο όμως είναι ένα κόψιμο, το ίδιο είναι ένα πρόβλημα μυϊκό, σύνδεσμικο η τενόντων..Όχι φυσικά και δεν είναι το ίδιο, αλλά η διαδικασία της αποκατάστασης είναι η ίδια (Φάση φλεγμονής, Φαση ινοβλαστικής επιδιόρθωσης και Φάση Ανακατασκευής),αυτό που αλλάζει είναι τα χρονικά όρια..
Η φάση της φλεγμονής χρειάζεται 3 η 4 μέρες και μόλις περάσει αυτή η φάση η σωστή δοσολογία της κίνησης είναι απαραίτητη!
Η κίνηση όταν εισάγεται μεθοδικά με καθοδήγηση από ειδικό και με προοδευτική αύξηση,θα χτίσει αντοχές και θα γίνουν καινούριες προσαρμογές στο σώμα μας, χωρίς κανένα φόβο επιδείνωσης του υπάρχοντος προβλήματος..Ο φόβος της κίνησης μόνο πίσω μπορεί να μας πάει στην διαδικασία αντιμετώπισης των μυοσκελετικών τραυματισμών..!
