Groin pain – Σύνδρομο Κοιλιακών Προσαγωγών: Οσα πρέπει να γνωρίζετε

Ο όρος Σύνδρομο Κοιλιακών Προσαγωγών (Groin pain) ή μπορεί να το έχετε ακούσει και σαν κήλη των αθλητών, αναφέρεται στον πόνο που ο αθλητής εμφανίζει στην κατώτερη κοιλιακή χώρα, την βουβωνική περιοχή, την ηβική σύμφυση, στην περιοχή των προσαγωγών και του λαγονοψοϊτη.

Γράφει ο Γιώργος Σιδηρόπουλος, Φυσικοθεραπευτής, Κατερίνη

Ο επικρατέστερος όρος που η βιβλιογραφία χρησιμοποιεί είναι: βουβωνικός πόνος σε αθλητικό πληθυσμό.

Η ραγδαία έξαρση εμφάνισης του συνδρόμου κοιλιακών και προσαγωγών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πανδημία και την «ανώμαλη επανένταξη στα αθλήματα» που οδηγούν σε τενοντοπάθειες υπέρχρησης με την μυϊκή ομάδα των προσαγωγών να βρίσκεται πολύ ψηλά σε συχνότητα εμφάνισης.

Βασικά συμπτώματα 

• Πόνος σε μία ή περισσότερες περιοχές που αναφέρθηκαν.
• Μονόπλευρά συμπτώματα (που με την χρονιότητα αναφέρονται αμφίπλευρα)
• Αίσθηση «καψίματος»
• Αίσθηση έντονης σύσπασης
• Περιορισμός κίνησης (ισχίου, κορμού)
• 24^η συμπεριφορά πόνου (Πρωινή δυσκαμψία, πόνος έως και 48ώρες μετά την τελευταία προπόνηση)
• Μυϊκός καθυστερημένος πόνος (DOMS type – Delayed Onset Muscle Soreness)

Τι προκαλεί το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών;

• Προηγούμενος τραυματισμός στην περιοχή (κυρίως πλημμελής αποκατάστασης προηγούμενης μυοτενόντιας παθολογίας)
• Μεγάλη μυϊκή ανισορροπία μεταξύ απαγωγών και προσαγωγών μυών
• Κακή προοδευτικότητα στα προπονητικά φορτία
• Απότομη αλλαγή στις προπονητικές δραστηριότητες
• Υπερβολικές αθλητικές υποχρεώσεις

Κατηγοριοποίηση κατά στάδιο (οξύ στάδιο και χρόνιο στάδιο):

1. Οξύς τραυματισμός: ξαφνική έναρξη πόνου και συνήθως πρόκειται για μυική θλάση.
2. Χρόνιος τραυματισμός: γνωστός και ως μακροχρόνιος βουβωνικός πόνος. Αφού δεν αντιμετωπιστεί το οξύ στάδιο και ο αθλητής επιμένει με την συμπτωματολογία κατηγοριοποιείται σε βουβωνικό πόνο που συσχετίζεται με:

Α. την μυϊκή ομάδα των προσαγωγών

Β. τον λαγονοψοίτη μυ

Γ. την ηβική σύμφυση

Δ. αρθροπάθεια του ισχίου

Διάγνωση

Η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση της κήλης των αθλητων είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα της αποκατάστασης. Κλινικά είναι δύσκολο να διαγνωστεί με «γυμνό μάτι».

Οι απεικονιστικές εξετάσεις (υπέρηχος, μαγνητική τομογραφία, ακτινογραφία) θα βοηθήσουν στην επιβεβαίωση ή τον αποκλεισμό της πάθησης (rule in / rule out pathology). Η συντηρητική θεραπεία για την αντιμετώπιση του συνδρόμου των κοιλιακών προσαγωγών χρησιμοποιείται στα πρώιμα στάδια και ειδικά όταν η διάγνωση τεθεί εγκαίρως.

Η συντηρητική προσέγγιση περιλαμβάνει:

• ανάπαυση, η οποία μπορεί να διαρκέσει πολλές ημέρες, έως και πολλές εβδομάδες
• φυσικοθεραπεία (φυσικά μέσα, μάλαξη, κινησιοθεραπεία, θεραπευτική άσκηση)
• αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα

Η συντηρητική αντιμετώπιση μπορεί να αποτύχει. Επί αποτυχίας, τα συμπτώματα επιστρέφουν σχεδόν αμέσως, μόλις ο αθλητής μπει σε εντατική προπόνηση ακόμα και μετά από εβδομάδες ή μήνες ξεκούρασης.

Στις περιπτώσεις αυτές ενδείκνυται η  χειρουργική αντιμετώπιση.
Όταν υπάρχει ρήξη των τενόντων, τότε απαιτείται εξαρχής χειρουργική επέμβαση. Η επιτυχία είναι της τάξεως του 90% δίνοντας άμεση και μόνιμη λύση σε αθλητές υψηλών επιδόσεων.

Φυσικοθεραπεία

Ο βουβωνικός πόνος με τους προσαγωγούς σχετιζόμενος αποτελεί τον πιο συχνό μακροχρόνιο πόνο στη βουβωνική περιοχή. Η φυσικοθεραπεία με την θεραπευτική άσκηση φέρει τα βέλτιστα αποτελέσματα.

Για την θεραπεία του συνδρόμου το πρόγραμμα ειδικής άσκησης αποτελείται από δύο είδη (Type of exercises):

1. Ειδικές ισομετρικές και δυναμικές ασκήσεις προκειμένου να ενεργοποιήσουν ξανά τους προσαγωγούς μύες και να τροποποιήσουν τον πόνο.

Οι αθλητές δυσκολεύονται να ενεργοποιήσουν αυτούς τους μύες, πιθανόν ως αποτέλεσμα του αρνητικού ερεθίσματος που λαμβάνουν και τις ευαισθητοποίησης (πόνος).

2. Θεραπευτική άσκηση με στόχο την βελτίωση δύναμης, αντοχής και ιδιοδεκτικότητας

Πόσο διαρκεί η αποκατάσταση;

Υπολογίζεται ότι εντός 3 μηνών η αποκατάσταση του συνδρόμου των κοιλιακλων προσαγωγών ολοκληρώνεται και πλέον ο αθλητής συνεχίζει κανονικά με τον γυμναστή. Στο διάστημα αυτό πέρα από την συμπτωματολογική αποκατάσταση (βελτίωση εύρους κίνησης, μείωση πόνου), δίνεται έμφαση στην προοδευτικότητα αερόβιας και στο βάθος το τρέξιμο.

Συγκεκριμένα, μετά τις 4-6 εβδομάδες ο αθλητής μπορεί να ξεκινήσει jogging και αξιολογείται αν υπάρχει βουβωνικός πόνος (κατά την διάρκεια, μετά και έως 48 ώρες). Εάν τα συμπτώματα είναι σταθεροποιημένα αρχίζει η προοδευτικότητα.

Παράλληλα με την ενεργητική αποκατάσταση, συστήνεται θεραπευτική μάλαξη, χρήση φυσικών μέσων (ηλεκτροθεραπεία, υπέρηχο, μαγνητοθεραπεία, θεραπεία με ραδιοσυχνότητα/TECAR) και Manual Therapy για την αποσυμφόρηση και βελτίωση της κλινικής εικόνας στην άρθρωση του ισχίου.

Ασκησιολόγιο / στάδιο προσαγωγών – κοιλιακών:  

Ισομετρικές ασκήσεις προσαγωγών μυών σε διάφορες γωνίες κάμψης ισχίου (οξύ στάδιο)

Lateral Banded Walk (Πλάγιες κινήσεις με την χρήση ειδικού band) (υποξύ στάδιο)

Σανίδα Copenhagen (Adductors specific, isometrics to isotonics): Η άσκηση αυτή κλιμακώνεται με την χρήση πλήρη (στήριξη στο γόνατο) προς ελαφρία (στήριξη στην ποδοκνημική) του ποδιού στήριξης όσο το κάτω πόδι (πόδι εξάσκησης) έρχεται σε θέση προσαγωγής στατικά (ισομετρικά – οξύ στάδιο) ή δυναμικά (ισοτονικά με ή χωρίς έκρηξη/κράτημα στο τέλος του εύρους κίνησης).

Αποτελεί μία από τις βασικότερες ασκήσεις της αθλητικής αποκατάστασης και δεν πρέπει να λείπει από κανένα πλάνο αποκατάστασης του σύνδρομου κοιλιακών και προσαγωγών.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Πόσο σημαντικό είναι να γυμνάζω τον εγκάρσιο κοιλιακό μου και πως να το κάνω

Ακολούθησε το fmh.gr στο Google News, στο Twitter, στο Facebook στο Υoutube και στο Instagram

Γιώργος Σιδηρόπουλος, Φυσικοθεραπευτής, Κατερίνη

Ακολούθησε τον Γιώργο στο Facebook και στο Instagram

Πηγές:

1. DOI: 10.1136/bjsports-2014-093715
2. DOI: 10.5114/biolsport.2020.97669